ေဒ၀ဒတ္၏သမိုင္းရာဇ၀င္နိဂံုး

ရွင္ေဒ၀ဒတ္၏အတန္တန္ေတာင္းပန္ခ်က္အရေနာက္ဆံုး၌သူ၏တပည္႔မ်ားသည္ေဒ၀ဒတ္ကိုေညာင္
ေစာင္းေပၚတင္၍သာ၀တၳိျမိဳ႔ေဇတ၀န္ေက်ာင္းရွိျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔သယ္ေဆာင္လာၾက၏။
ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္းရွိေရကန္သို႔ေရာက္ေသာအခါေဒ၀ဒတ္၏တပည္႔မ်ားသည္ေညာင္ေစာင္းကို
ေခတၱခ်၍ေရဆင္းခ်ိဳးၾက၏။ရွင္ေဒ၀ဒတ္လည္းေညာင္ေစာင္းမွသူ၏ေျခႏွစ္ဘက္ကိုေျမေပၚသို႔ခ်၍ထိုင္လိုက္၏။
ထိုအခါသူ၏ေျခႏွစ္ဘက္တို႔သည္ေျမၾကီးထဲသို႔၀င္သြာ၏။ေဒ၀ဒတ္သည္အလန္႔တၾကားထ၏။
သို႔ရာတြင္ထ၍မေတာ႔ေအာ္ဟစ္ရုန္းကန္ရင္းပင္ေျမမ်က္စိ.ေျခသလံုး.ေပါင္.ခါး.ရင္သို႔တိုင္ေအာင္ျမဳတ္၍ျမဳတ္၍
သြား၏။ေနာက္ဆံုးေမးရိုးေရာက္ေသာအခါ.
ဣေမဟိအ႒ိဟိတမဂၢံပုဂၢလံ
ေဒ၀ါတ္ိေဒ၀ံနရဒမၼသာရထိ ံ
သမႏၱစကၡံဳသတပုညလကၡဏံ
ပါေဏဟိဗုဒၶံသရဏံဂေတာသၼိ။
အဂၢပုဂၢလံ-ကမၻာေလာကတြင္အသာဆံုးျဖစ္ေတာ္မူထေသာ.ေဒ၀ါတိေဒ၀ံ-နတ္အေပါင္းတို႔၏ဦးေခါင္းညြတ္လွ်ိဳးခိုကိုးရာအစစ္နတ္မင္းလည္းျဖစ္ေတာ္မူေပထေသာနရသမၸတၱိ ံ-ဆံုးမရန္ၾကံဳမ်ားဗိုလ္ပံုကိုစံုလင္စြာသင္ေပးလွ်က္ယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမ
ေတာ္မူေပထေသာ.သမႏၱစကၡံဳ-ၾကြင္းမဲ႔ဥႆံုအလံုးစံုကိုအကုန္သိျမင္သဗၺညဳဥာဏ္ရွင္
လည္းျဖစ္ေတာ္မူထေသာသတပုညလကၡဏံ-ရာေပါင္းမ်ားစြာဘုန္းသမၻာေၾကာင္႔ေကာင္း
စြာျမင္႔ၾကြယ္တင္႔တယ္ေသာလကၡဏာေတာ္လည္းရွိေပထေသာတံဗုဒၶံ-တု၍မနိဳင္ျပိဳင္၍
မရကမၻာ႔ထိပ္ေခါင္ထိုေနာင္ေတာ္ျမတ္စြာဘုရားကို.ဣေမဟိအ႒ီဟိ-အသားေတြေပ်ာက္
အေရေျခာက္သျဖင္႔မ်က္ေမွာက္ထင္စြာဤသံုးရာေသာအရိုးတို႔ျဖင္႔၄င္း.ဣေမဟိပါဏိဟိ.
မျငိမ္လွဳပ္လက္ခ်ဳပ္ပ်က္ခါနီးျဖစ္ေသာဤအသက္တို႔ျဖင္႔၄င္း.သရဏံ-ဦးတင္က်နဖူးျမင္
လွသည္မရေတာ႔ပါကိုးကြယ္ရာဟူ၍သာလွ်င္.ဂေတာသၼိ.အျပစ္ရွိသမွ်သတိရသျဖင္႔အာမ၀ႏၱံ-အကုန္ခံ၍အတန္တန္ဆည္းကပ္ပါသည္ဘုရား။။
နတ္တကာတို႔ထက္ျမတ္ေတာ္မူထေသာ။လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါအေပါင္းကိုယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမေတာ္
မူတတ္ေသာသဗၺညဳတဥာဏ္ျဖင္႔ျပည္႔စံုေတာ္မူေသာ။အရာမကေသာကုသိုလ္ေတာ္တို႔ေၾကာင္႔ဘုန္းလကၡဏာ
ႏွင္႔ျပည္႔စံုေတာ္မူထေသာေလာကတြင္အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေတာ္မူေသာထိုျမတ္စြာဘုရားကိုအက်ြန္ဳပ္သည္
ဤအရိုးတို႔ျဖင္႔၄င္း။ဤက်န္ရွိေနေသာအသက္တို႔ျဖင္႔၄င္းကိုးကြယ္ရာဟူ၍ဆည္းကပ္ပါ၏ျမတ္စြာဘုရား။။
ဟူ၍သရဏဂံုယူျပီးလ်ွင္မဟာအ၀ီစိငရဲသို႔က်ေရာက္သြားေတာ႔၏။ရွင္ေး၀းတ္ေျမမ်ိဳသြားျပီဟူ၍
လူအေပါင္းတို႔ၾကားသည္ႏွင္႔တျပိဳင္နက္ၾကားၾကားသမွ်ေသာလူအေပါင္းတို႔သည္၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ၾက၏။
တံခြန္လံုး။တံခြန္ျပား။ငွက္ေပ်ာပင္။ေရျပည္႔အိုးတို႔ကိုတည္ကာပြျလမ္းသဘင္ခံၾက၏။
ထိုအေၾကာင္းအရာကိုရဟန္းအေပါင္းတို႔ကျမတ္စြာဘုရားအားေလွ်ာက္ထားၾကေလရာတြင္
ေရွးအခါကလည္းလူအားလံုးတို႔ကမုန္း၍ေနေသာဗာရာဏသီျပည္႔ရွင္ပိဂၤလကြယ္လြန္စဥ္ကလည္း
ဤကဲ႔သို႔ပင္ၾကားၾကားသမွ်ေသာတိုင္းသူျပည္သားလူအေပါင္းတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ဖူးၾကျပီဟူ၍ ဒုကနိပါတ္။ဥပါဟန၀ဂ္။မဟာပိဂၤလဇာတ္ကိုေဟာေတာ္မူ
၏။ထို႔ေနာက္ေဒ၀ဒတ္ႏွင္႔ပတ္သတ္၍ျမတ္စြာဘုရားသခင္က.
မေကာင္းမွဳျပဳေလ႔ရွိသူသည္ပစၥဳပၸန္ဘ၀၌လည္းပူပန္ရ၏။တမလြန္ဘ၀လည္းပူပန္ရ၏။
ပစၥဳပၸန္တမလြန္ႏွစ္ဘ၀လံုး၌လည္းပူပန္ရ၏။ငါသည္မေကာင္းမွဳကိုျပဳမိျပီဟုသိသည္ႏွင္႔တျပိဳင္နက္ပူပန္ရ၏။
တမလြန္ျဖစ္ရာအပါယ္ဘံု၌ကားထို႔ထက္ပို၍ပူပန္ရ၏။ဟုေဟာေတာ္မူေလရာတရားနာပရိသတ္တို႔သည္
ေဒသနာ၏အဆံုး၌ေသာတာပန္ျဖစ္သူမ်ားလည္းရွိ၏။ကံကံ၏အက်ိဳးကိုသက္၀င္စြာယံုၾကည္သူမ်ားလည္းရွိ၏။
ဤေဒသနာသည္တရားနာပရိသတ္အတြက္မ်ားစြာအက်ိဳးရွိေသာေဒသနာျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင္႔ရွင္ေဒ၀ဒတ္ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီးရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္စ်ာန္အဘိဥာဥ္ရျပီးေနာက္ပိုင္းပူေဇာ္သကၠာရကို
အေၾကာင္းျပဳျပီးပင္ပန္းလွ၏။ဆင္းရဲလွ၏။ပူေလာင္လွ၏။ေနာက္ဆံုးေသြးပြက္ပြက္အံသည္အထိပစၥဳပၸန္ဘ၀၌
ပုေလာင္ရ၏။ဆင္းရဲလွ၏။တမလြန္ဘ၀၌လည္းမဟာအ၀ီစိငရဲ၌ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်ခံရေပလိမ္႔မည္။
ေနာက္ဆံုး၌လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါအားလံုးအေပၚ၌မွ်တေသာစိတ္ထားရွိေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားအေပၚ၌
ငါသည္မေကာင္းမွဳကိုျပဳမိခဲ႔ျပီဟူ၍ေနာက္ဆံုးအသက္ထြက္ခ်ိန္အထိေနာင္တတဖန္ပူပန္ေသာ
စိတ္ျဖင္႔ဆင္းရဲရ၏။တမလြန္ဘ၀၌လည္းမဟာအ၀ီစိငရဲ၌က်ခံရေကလိမ္႔မည္။မဟာအ၀ီစိငရဲ၏
သက္တမ္းပမာဏဆိုရလွ်င္အႏၱရကပ္တကပ္ထိက်ခံရေပလိမ္႔မည္။ဤသည္မွာမေကာင္းမွဳကိုျပဳသူတို႔၏
မလႊဲမေရွာင္သာသြားရမည္႔လမ္းေပတည္း။။ဤတြင္ေဒ၀ဒတ္၏သမိဳင္းရာဇ၀င္ကားျပီးဆံုးေလျပီ။
မွန္ကန္ေသာႏွလံုးသြင္းႏွင္႔မွန္ကန္ေသာအသိဥာဏ္ကိုသာသုခအျဖစ္ျမင္တတ္ေအာင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္
ဤျမန္မာနိဳင္ငံႏွင္႔ျမန္မာလူမ်ိဳးအားလံုးတို႔အတြက္တာ၀န္ကိုယ္စီအသိစိတ္ေလးေတြနွင္႔ေဆာင္ရြက္ၾကရန္
အခ်ိန္ၾကေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းကိုဤေဒ၀ဒတ္၀တၳဳကေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း။